जिन्दगी : त्रिलोचन आचार्य (कविता )

कपन अनलाइन
काठमाण्डौ ,माघ २२।

१. आगो हो जिन्दगी पोल्छ, हुन्न व्यर्थै चलाउनु
धागो हो जन्दगी चुँड्छ, हुन्न तान्दै बढाउनु
छाँगो हो जिन्दगी झर्छ, सक्नुपर्छ समाउन
वर्षा हो जिन्दगी भिज्दै, सक्नुपर्छ रमाउन ।

२. जिन्दगी त नदी नै हो, जो बग्छ नसुतीकन
जिन्दगी त चुलीझैँ, हो जो उठ्छ नझुकीकन
जिन्दगी हो स्वयं चङ्गा, जो उड्छ फर्फराउँदै
जिन्दगी फूल थुँगा हो, जो फूल्छ मुस्कुराउँदै ।

३. हो माया जिन्दगी भित्री, मनको तहमा पसे
हो छाया जिन्दगी प्यारा, पुर्खाको प्रेमले बसे
हो पाखा जिन्दगी सारा, घाम पानी सजाउँने
हो आँखा जिन्दगी सिङ्गै, धर्ती धाम चियाउँने ।

४. जहाँ छ तिर्सना चोखो जिन्दगी भरिलो त्यहाँ
जहाँ छ सिर्जना चोखो जिन्दगी दरिलो त्यहाँ
जहाँ छ प्रेरणा चोखो जिन्दगी रसिलो त्यहाँ
जहाँ छ भावना चोखो जिन्दगी हँसिलो त्यहाँ ।

५. जिन्दगी यो कतै भन्छन् छोटो छ मात्र प्यास हो
अड्केको छ कता कस्तो, जिन्दगी मात्र श्वास हो
भनिदिन्छन् कतै कोही, जिन्दगी मात्र आस हो
नजाने जिन्दगी आफैँ, मृत्यु हो सर्वनास हो ।

६. मूललाई गई सोधौँ, जिन्दगी कुन हो भनी
फूललाई गई सोधौँ, जिन्दगी धुन हो भनी
बरु बुझ्न सकेहुन्थ्यो, जिन्दगी गुन हो भनी
तर भन्नु हुँदैहुन्न, जिन्दगी रुन हो भनी ।

सहकार्य : कपन बानेश्वर साहित्यिक साप्ताहिक