गजल : दिपक पनेरु

बिहान फूलसँग हुन्छु म रातमातारासँग
जिन्दगीबिताउँदैछु खेल्दै यिनै नजारासँग ।

पतझड हुन सकें न त बेजान पत्थर नै भएँ
बनेर नदीको छाल ठोक्कि रहेछु किनारासँग ।

हुन्न भर आज हो कि भोली मरीजाने दुई चोलाको
के गरुँगुनासो अब साथ छोडी जाने सहारासँग ।

कोलाहट सुन्नु छैन शहरिया भिडभाडको
एकान्तमा बसी गर्छु बात बतासको ईशारासँग ।

सबैलाई हुन्छ प्यारो उही गगनको चाँदनी
मैले लाएको छु प्रितत्यो दुरको सितारासँग ।

सहयात्रा : कपन बानेश्वर साहित्यिक साप्ताहिक