गजल : दिपक पनेरु

बिनाकारण आँखामा मेरो आउनु आँशु
जे जति छ सपना सबै बगाउनु आँशु

निस्किन तिमीलाई यदि कुनै द्वार नमिले
परेलीको बन्द ढोका ढकढकाउनु आँशु

तिमी नै त हौ एक मेरो मनको दर्द बुझ्ने
दिलभित्रको सबै दुःखपीडा बहाउनु आँशु

होलान् कोही अन्जान प्रिय म रुँदा रोईदिने
उनको सामु खसाउँदै नखसाउनु आँशु

रोई रोई कटाउनु छ सारा जीवन मैले
आँखा कहिले मरभूमि नबनाउनु आँशु ।

सहकार्य : कपन बानेश्वर साहित्यीक साप्ताहिक