भाइटीकाको उपहार : स्वर्णिम सापकोटा (लघुकथा)

कपन अनलाइन

काठमाण्डौ ,मङ्सिर ९।

‘आहा ! पाँच वर्षपछि दिदीको हातबाट टीका लाउन पाइने भयो ।’ कमल खुसीले फुर्फुर भयो ।

‘हेर न दिदीले उपहार ल्याइदिन्छे भनेर मख्ख परेको ।’ उसकी आमाले पनि मुसुक्क मुस्कुराउँदै भनिन् ।

कमल दिदी आउने दिन गनेर बस्यो । दिदी आउने दिन ऊ पनि दिदीलाई  लिनको लागि विमानस्थल गयो । दिदीलाई भेट्नासाथ दिदीसँग टाँसिएर धेरै बेर रोयो । अरुले पनि आँसु थाम्न सकेनन् । उसले दिदीलाई देखाएको त्यो आत्मीयता झन् प्रगाढ बन्दै गयो ।

भाइटीकाको दिन उसलाई दिदीले विदेशबाट ल्याइदिएको एन्ड्रोइड फोन उपहार दिई ।

‘दिदी मलाई यो उपहार होइन, मलाई अर्कै उपहार चाहिएको छ । दिनुहुन्छ भने म अहिल्यै मागिहाल्छु है ।’

उसका कुरा सुन्नासाथ दिदीले भनी, ‘होइन फेरि के फकाउन लाग्यौ तिमीले  ? ल ल, छिटो भन, सक्ने भए दिन्छु ।’

‘दिदी ! तपाईंजस्तो योग्य मान्छेले विदेशमा बसेर मलाई फोन होइन, यही देशमा बसेर नेपाल आमालाई योगदान दिनुहोस् न ।’ कमलले बडो भावुक भएर भन्यो ।

सहकार्य : कपन बानेश्वर साहित्यिक साप्ताहिक

तपाइँको प्रतिक्रिया ।