“पीडित तब विद्रोह गर्छिन”

औषधि लिएर फर्किदै गर्दा बाटोमा अचानक उही एब्रोन नलगाउने फुच्ची डाक्टरलाई हिँड्दै गरेको भेट्छिन । भित्रै देखि डाक्टर जस्तो नदेखेर होला, सायद त्यति सोध्न मन गर्दिनँ । तैपनि पीडा को आवस्थामा मर्नु भन्दा बौलाउनु ठीक भन्ने उक्ति सम्झिदै सोध्छिन् । डाक्टर म त्यही आइसियू वार्डको बिरामीको श्रीमती हजुर, अघि राम्रो कुरो गर्न पाइन । पाँचदिन भइसक्यो, केही कुरो नै बुझ्न सकिन । के भएको मेरो श्रीमानलाई, अलि बुझ्ने गरी बताइदिनुस् न, …के भन्ने म त आजित भए, जिउँदै छन कि, … के छ… बुझ्नै सकिन, हजुर ? अकमक्क पर्दै डाक्टर केही सम्झे जस्तै गरी भन्छिन् । आतिनु पर्ने त्यस्तो केही छैन, मैले नै हेरेको बिरामी हुनुहुन्छ, त्यसैले त्यस्तो आत्तिहल्नु पर्ने छैन । केही सम्झे झैं गरी… अ.. आहिले उहाँ खतरा मुक्त हुनु हुन्छ, सायद भोलि बाट हामी जेनेरल वार्ड मा सारर्छौं, त्यसपछि सहज हुन्छ है। खासमा त्यो डाक्टरले भनेको कुरो उनले खासै ध्यान दिएनन्, यद्यपी छोटो मुस्कान साहित धन्यवाद दिँदै हतारोमा उनी औषधि पुर्याउन आइसियु वार्ड तिर लागिन् ।

एब्रोन लगाएको केटाकेटी जस्तै देखिने डाक्टरलाई उनले दुई तीन वटी केटीको बीचमा देखिन । हास्याङ फस्याङ गर्दै नजिकै गएर पूर्ण साष्टाँग दण्डवत् मुन्द्रमा उनले डाक्टरलाई सोधिन् हजुर त्यो आइसियु वार्डमा भएको बिरामी मेरो श्रीमान हुन, वास्तवमा के भएको हजुर । सात दिन भयो, न भेट्ने पाए न कुरो बुझ्न, न उपचार के सम्बन्धी हुँदै छ भन्ने जानकारी छ, न त अब के कती खर्च लाग्ने भने अनुमान नै.. हजुर, उनी आतिदै सोध्छिन् हैन..के भएको हो उहाँलाई । प्रसङ्ग अर्कै थियो त्यहाँ, रोमाञ्चित गफ चल्दै थियो सायद, तर अचानक यो यसरी बीचमा अवरोध गरेको जस्तो प्रस्तुति देखियो। त्यो केटाकेटी जस्तो देखिने डाक्टर झोक्किँदै भन्छ, अगिनै भनेको होइन सब ठीक हुन्छ भनेर, दिन भर तपाईंको बिरामीको बारेमा रिपोर्ट गर्ने काम होइन मेरो । जानुस माथि वार्डको डाक्टरलाई सोध्नुहोस । विश्वास गरेको डाक्टरको यो तरिकाले यो जवाफ दिँदा उनी सारै विचलित भईन । जुन डाक्टर जस्तो देखिने व्यक्तिको यो स्वभावले आफ्नो श्रीमानलाई भित्र नदेख्ने गरी गरिएको उपचार प्रति सकारात्मक सोच आउन सकेन ।

अब उनी उपचार पद्धति प्रति संका गर्छिन, त्यति मात्र नभई उनी त्यो ठिटो डाक्टरी दर्जा नभएको पनि संका गर्छिन। लाग्ने खर्च गरेर, सात दिन देखिको अन्यौल आफ्नो श्रीमानको अबस्था बारेमा बुझ्न खोज्दा यस्तो जवाफले दिने डाक्टर प्रति उनको विश्वास टुट्यो । उनी आफ्नो हातमा भएको औषधिको पोको बोकेर सीधा आइसियु वार्डमा जान्छिन् र त्यसरी नै त्यो पोको ढोकाको पाले दाइलाई दिन्छिन् । उकालो लागेको उनको रिस बिस्तारै विद्रोहमा परिणत हुँदै गयो । औषधिको पोको दिएको पालेदाइले उनले सोधिन्, औषधि कसलाई र कहाँ दिनु भयो । भित्र नर्सलाई दिए जसरी अघि पछी दिने गर्थे, नानी । ठीक छ, दाई म भित्र जानु परर्यो मेरो श्रीमानलाई के कस्तो छ हेर्नु परर्यो, अनि यत्रो लाखौंको औषधिले के काम गर्दै छ त्यो पनि बुझ्नु परर्यो दाई। अवाक्क पालेदाइ भन्छ, भित्र पठाउने अनुमति त मसँग छैन, बरु म नर्सलाई नै बोलाइदिन्छु नी है नानी । एकैछिनको पर्खाइ पछी पालेदाईले बोलाएको नर्सले भन्छिन्, हजुर कसको के समस्या हो, के भयो, भनुस न हजुर ।

सुरिलो र तिखो नर्सको आवाज सुनेर उनी भन्छिन्, मेंरो श्रीमान् पाँच दिन देखि आइसियु वार्डमा हुनु हुन्छ, मैले भेट्ने या देख्न पाएको छैन, उपचार औषधि किन्दा यता उति गर्दा धेरै खर्च भईसकेको छ । अझै अत्तो पत्तो छैन । म मेरो श्रीमानलाई भेट्न जानु पर्यो, हेर्नु पर्यो के कस्तो अवस्थामा हुनु हुन्छ, मैले जानकारी पाउनु पर्यो । सिस्टर मलाई सबै कुरो को जानकारी चाहियो । मेरो मौन र सोझोपनले मेरो श्रीमान् को उपचार अबस्था नबुझिने रहेछ । त्यसैले सिस्टर मलाई आहिले नै जानकारी चाहियो, उपचारमा के भएको र के हुँदै छ । यस्तै अलि कडा र रवाफिलो स्वरलाई नै सायद विद्रोहको आवाज भनिन्छ, होला । त्यहाँ उनले सम्मान या सम्बोधन गरिनन् ।

अधिकारको कुरो गरिनी । विनय या अनुरोध गरिनन् । उनको टथिलोको आवाज सुनेर, अरु केही नबोली एकै छिन है, भनेर नर्स भित्र गइन् । करिबन दस मिनेट मौनता पछि भित्रबाट त्यो नर्स साहित सबै डाक्टर एकै साथ एकै पटक आइपुगे । त्यो ठिटो डाक्टर, अनि एब्रोन नलगाउने फुच्ची डाक्टर पनि सँगै त्यही हुलमा थिए । अलि विद्रोह आवाजले एकै छिनमा ल्याएको परिवर्तनले उनिमा साहस बढ्यो । मलाई जवाफ चाहियो, भएको के हो, उपचार के हुँदै छ, मेरो श्रीमान्को अवस्था के हो, खर्च अब कति गर्नु पर्छ ? त्यही हुलई लक्षित गरी उनीले सोधिन् । एब्रोन नलगाउने फुच्ची डाक्टरले आफ्नो परिचय दिँदै भनिन, म यो टोलीको प्रमुख, भाइरस विषेशज्ञ हु, तपाईंको श्रीमान् लाई मैले नै हेरेको छु । अरू सहकर्मीको पनि परिचय गराउँदै जान्छिन् ।

त्यो ठिटो जस्तो देखिने चाहिँ नयाँ विद्यार्थी पढ्दै गरेको रहेछ । तपाईंको श्रीमानलाई कोरोना भाइरसले आक्रमण गरेको छ जसको कारणले फोक्सोमा पानी जमेको छ र कडा खालको रुघा लागेको छ । कोरोना भन्ने भाइरस सरुवा भएको हुनेले हामीले कसैलाई पनि भेट्न दिएका छैनौं । उहाँ उच्च हेरचाह मा हुनु हुन्छ । हिजोको रिपोर्ट बाट उहाँको एन्टीबडी क्षमता बडेको पाइयो। सायद भोलि बेलुका बाट कीटाणु नसर्ने अवस्थामा पुग्छ होला । अनि हामी उहाँलाई जेनेरल वार्डमा सार्छौँ । अरू केही बुझ्नु छ । जब सुचना बाट वञ्चित गरिन्छ, सेवामा राज गरिन्छ, सेवक राजा बन्छ तब विद्रोह हुन्छ, डाक्टर । यति कुरो सुरुमै मैले जानकारी माग्दा सूचित गरिएको भए सायद यो विद्रोह आवश्यक थिएन । तपाईंले दिनु भएको जानकारको लागि, धन्यवाद । यति भनेर उनी मुस्कुराइन् ।